Υπάρχουν διάφορες μορφές αστάθειας του ώμου. Η πρόσθια κάτω αστάθεια μετά από εξάρθρωση ώμου είναι η πιο κοινή μορφή. Αυτό σημαίνει ότι σε διάφορες θέσεις του βραχίονα, ο ασθενής έχασε την ικανότητα να κεντράρει την κεφαλή του βραχιονίου στην υποδοχή. Ως αποτέλεσμα έχει τον πόνο και το αίσθημα αστάθειας κατά τη ρίψη. Μπορεί να εμφανιστεί ένα βραχυπρόθεσμο μούδιασμα στο χέρι.
Σε περίπτωση οξείας εξάρθρωσης του πρόσθιου κάτω ώμου, η κεφαλή οδηγείται απαλά πίσω στην υποδοχή της άρθρωσης ενώ εξαλείφεται ο πόνος. Ακολουθεί θεραπεία ακινητοποίησης και φυσιοθεραπευτικής άσκησης. Εάν αυτό είναι ανεπιτυχές, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης, ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο δραστηριότητας του ασθενούς.
Αρθροσκοπική σταθεροποίηση
Εάν υπάρχει συμπτωματική αστάθεια που δεν μπορεί να θεραπευτεί συντηρητικά, ενδείκνυται η αρθροσκοπική σταθεροποίηση.
Υπάρχουν πολλές χειρουργικές επιλογές για την αποκατάσταση της πρόσθιας αστάθειας του ώμου λόγω εξαρθρήματος , αναλόγως των αναγκών κάθε ασθενούς και των οπτικών ελλειμμάτων που μπορεί να έχουν δημιουργηθεί στα το εξαρθρημα. Για τη πρόσθια αστάθεια λόγω οστικού ελλείμματος της ωμογλήνης που ξεπερνά το 25%, ο Δρ. Χ. Κούκος διενεργεί αρθροσκοπική ανακατασκευή της ωμογλήνης με χρήση οστικού αυτομοσχεύματος από το ιερολαγόνιο οστό του ασθενούς το οποίο τοποθετείται στην οπίσθια πλευρά της ωμογλίνης. Η αρθροσκοπική επέμβαση παρουσιάζει υψηλότερο βαθμό δυσκολίας και η διενέργειά της χωρίς επιπλοκές απαιτεί άκρως εξειδικευμένο στην αρθροσκοπική χειρουργική ώμου, Ορθοπεδικό.
Στην περίπτωση οστικου ελλείμματος κάτω από 25% χρησιμοποιεί άλλες συμπληρωματικές τεχνικές για καλύτερο και πιο σταθερό αποτέλεσμα. Το ίδιο συμβαίνει και σε περίπτωση οστικου ελλείμματος στο οπίσθιο μέρος της κεφαλής του βραχιονιου, γνωστό ως Hill Sachs.
Μετά από 4 εβδομάδες, ο ασθενής ενθαρρύνεται με τις ενεργείς κινήσεις πλήρους κάμψης, ενώ στις 6 εβδομάδες αρχίζουν οι κινήσεις έσω και έξω στροφής με τη χρήση πρόσθετου βάρους. Στους τρεις μήνες επιτρέπεται η πλήρης και χωρίς περιορισμούς άρση βάρους, ενώ οι αθλητές επιστρέφουν στις αθλητικές δραστηριότητες μετά τους 6 μήνες. Στους 3 μήνες ο ασθενής ανακτά το 70% της έξω στροφής και ανύψωσης του ώμου. Στους 6 μήνες παρατηρείται το 75-100% της φυσιολογικής κίνησης του ώμου.
