Το εξάρθρημα του αγκώνα προκαλείται από ένα ατύχημα στο οποίο ο ασθενής συνήθως πέφτει στο τεντωμένο χέρι και προσπαθεί να συγκρατήσει το βάρος του σώματός του. Λόγω αυτής της τεράστιας δύναμης και της δυσμενούς μόχλευσης, μπορεί οι μύες και οι σταθεροποιητές σύνδεσμοι να μην αντέχουν πλέον και η άρθρωση εξαρθρώνεται. Μπορεί το εξάρθρημα να συνυπάρχει και με κάταγμα στην περιοχή του αγκώνα.
Σε περίπτωση οξείας εξάρθρωσης (βγάλσιμο της άρθρωσης), αυτή γίνεται ορατή με γυμνό μάτι καθώς έχουν βγει από τη φυσιολογική τους θέση τα οστά του αντιβραχίου. Η επανατοποθέτηση στη θέση της, θα πρέπει να πραγματοποιείται όσο το δυνατόν γρηγορότερα μετά από ακτινογραφία, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος αγγειακής και νευρικής βλάβης ή άσκοπης βλάβης των αρθρώσεων κατά την προσαρμογή. Επίσης, η μεταγενέστερη χειρουργική θεραπεία γίνεται πιο δύσκολη λόγω κακής ποιότητας και βράχυνσης των συνδέσμων και επηρεάζει το κλινικό αποτέλεσμα.
Για την αξιολόγηση των τενόντων, των συνδέσμων και των μαλακών ιστών διενεργειται μαγνητική τομογραφία, ενώ για τα οστά αξονική τομογραφία.
Εάν ο αγκώνας λειτουργεί καλά, εφαρμόζεται συντηρητική θεραπεία με νάρθηκα, ενώ θα πρέπει να ξεκινήσει και η υποστηρικτική φυσικοθεραπεία για να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή κινητικότητα. Τα μεγάλα φορτία πίεσης στους επουλωτικούς συνδέσμους πρέπει να αποφεύγονται για 3 μήνες. Με καλή λειτουργία και σταθερή επούλωση, το πλήρες φορτίο στην εργασία/αθλητισμό θα πρέπει να επιτευχθεί μετά από περίπου 3-4 μήνες. Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στην αποφυγή της δυσκαμψίας.
Επεμβατική θεραπεία
Εάν υπάρχουν σύνθετοι τραυματισμοί, αυτοί απαιτούν πολύ καλή γνώση της περιοχής του αγκώνα και μεγάλη εμπειρία. Η διαπίστωση του τραυματισμού στους τένοντες προεγχειρητικά με μαγνητική τομογραφία, αποτελεί σαφή ένδειξη για χειρουργική θεραπεία, επειδή η δυναμικά καθοδηγούμενη κίνηση της άρθρωσης με ανατομικό κεντράρισμα της άρθρωσης δεν είναι δυνατή χωρίς την ακεραιότητα των ενεργών μυϊκών σταθεροποιητών. Η επανασύνδεση των παράπλευρων συνδέσμων γίνεται συνήθως με συστήματα αγκύρωσης στην οστική αρχή του κάτω βραχίονα. Η πρόσθετη ρήξη των μυών συχνά αντιμετωπίζεται με απευθείας ράμματα της άγκυρας ή διαοστικα ράμματα.
Το δύσκολο κομμάτι της αποκατάστασης του οξέος εξαρθρήματος είναι η κατανόηση της ανατομίας και η ανάλογη επισκευή της. Οι άγκυρες πρέπει να τοποθετούνται στις ανατομικές θέσεις από τις οποίες προέρχονται οι σύνδεσμοι. Εκτός από τα ράμματα των σχισμένων δομών μαλακών ιστών, μπορεί να εισαχθεί μια σταθεροποιητική συνθετική ταινία για να επιτευχθεί μεγαλύτερη πρωτογενής σταθερότητα. Αυτό προστατεύει τους ραμμένους συνδέσμους από τη χαλάρωση κατά τη διάρκεια των ασκήσεων κίνησης στη φάση της αποκατάστασης.
Ο Δρ. Χρήστος Κούκος, είναι ένας από τους 3-4 Ορθοπεδικούς σε όλη την Ευρώπη και ο μοναδικός στην Ελλάδα που εφαρμόζει την αρθροσκοπική αντιμετώπιση για τις κακώσεις του αγκώνα χωρίς μεγάλες τομές, ώστε να αντιμετωπιστεί η αστάθεια. Με τις αρθροσκοπικές τεχνικές που εφαρμόζει, επιτυγχάνεται η συρραφή είτε στον έσω είτε στον έξω πλάγιο σύνδεσμο. Η επέμβαση διαρκεί το πολύ μέχρι 45 λεπτά με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Το όφελος της αρθροσκόπησης έγκειται στην ελάχιστα επεμβατική τεχνική κατά την οποία αφαιρούνται απαλά τα ελεύθερα κομμάτια χόνδρου ή αντιμετωπίζεται η ρήξη των τενοντων, ενώ είναι δυνατή η επισκόπηση ολόκληρης της έκτασης του τραυματισμού. Στο πλαίσιο της αρθροσκόπησης, μπορεί επίσης να ελεγχθεί και να αξιολογηθεί επακριβώς η αστάθεια της άρθρωσης και να αφαιρεθούν συμφύσεις που έχουν ήδη εμφανιστεί και περιορίζουν την κίνηση.
Η επέμβαση αυτή είναι πολύ σημαντική όταν αφορά σε αθλητές, καθώς σε 5-6 εβδομάδες αποκαθίσταται πλήρως η κινητικότητα και μετά τους τρεις μήνες ο αθλητής μπορεί να επιστρέψει στην αγωνιστική δραστηριότητα.
Μετά την επέμβαση, τοποθετείται νάρθηκας ακινητοποίησης για μία εβδομάδα και στη συνέχεια γίνεται ακτινογραφία για τον έλεγχο της θέσης του αγκώνα και κλινική εξέταση ώστε ο Ορθοπεδικός να ελέγξει την κινητικότητα της άρθρωσης που πρέπει να λειτουργεί χωρίς υπερβολικό πόνο.
