Η αρθρική επιφάνεια της ωμοπλάτης στην οποία “γλιστρά” η κεφαλή του βραχιονίου, ονομάζεται ωμογλήνη. Ο επιχείλιος χόνδρος είναι ένα δακτυλίδι συνδετικού ιστού, το οποίο βρίσκεται γύρω από την περίμετρο της ωμογλήνης και αυξάνει το βάθος της με σκοπό να προσφέρει μεγαλύτερη σταθερότητα στον ώμο. Στο ανώτερο τμήμα του επιχείλιου χόνδρου καταφύεται η μακρά κεφαλή του δικέφαλου βραχιονίου.
Όταν το ανώτερο τμήμα του επιχείλιου χόνδρου αποκολλάται από την ωμογλήνη, τότε ονομάζεται βλάβη SLAP (superior labrum anterior to posterior). Η βλάβη συμβαίνει μπροστά και πίσω από το σημείο που ξεκινάει ο μακρύς τένοντας του δικεφάλου. Οι ρίψεις και οι κινήσεις από πάνω είναι επώδυνες. Μπορεί η βλάβη να είναι είτε μεμονωμένη είτε να συνυπάρχει με ρήξη του τενόνιου πετάλου, με αστάθεια / εξάρθρημα του ώμου και με το σύνδρομο πρόσκρουσης.
Η πάθηση αυτή παρουσιάζεται συχνότερα σε αθλητές ρίψεων, άρσης βαρών, βόλεϊ, χάντμπολ, τένις κ.α, που χρησιμοποιούν το άκρο κάνοντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το επίπεδο του ώμου. Μπορεί να είναι επίσης αποτέλεσμα τραυματισμού μετά από πτώση. Κατά τη στιγμή της ρήξης ακούγεται χαρακτηριστικός ήχος από σχίσιμο. Εκδηλώνεται με βαθύ έντονο πόνο, ειδικά στην προσπάθεια διατήρησης του χεριού πάνω από τον ώμο.
Η κλινική εξέταση επιβεβαιώνει διαγνωστικά τη βλάβη. Η μαγνητική τομογραφία με έγχυση σκιαγραφικού ενδαρθρικά, μπορεί να μην δείξει εσωτερικά τη ρήξη. Μόνο η διαγνωστική αρθροσκόπηση μπορεί να δείξει με απόλυτη βεβαιότητα το πρόβλημα.
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσικοθεραπεία, ενδείκνυται για άτομα με χαμηλές απαιτήσεις από τη χρήση του ώμου.
Τυπικά, αυτός ο τραυματισμός πρέπει να χειρουργείται σε ενεργούς ασθενείς με πόνο. Η βλάβη μπορεί να επουλωθεί με χειρουργική επέμβαση με επανασύνδεση του επιχειλιου χόνδρου. Εδώ, ο επιχειλιος χόνδρος με το σχετικό χείλος της άρθρωσης επανασυνδέεται με άγκυρες ραφών. Αυτο διενεργείται συνήθως σε πολύ νέα άτομα και αθλητές.
Ωστόσο, εάν ο τένοντας του δικεφάλου έχει ήδη υποστεί σοβαρή βλάβη, ο τένοντας του δικεφάλου είτε αποκόπτεται (τενοτομή) είτε μετατοπίζεται από την άρθρωση ( τενόδεση).
Για μεγαλύτερα άτομα, διενεργείται αρθροσκοπική τενοτομή ή τενόδεση ενδαρθρικά ή εξωαρθρικά, αναλόγως των απαιτήσεων του ασθενή. Η επέμβαση γίνεται και ανοιχτά, αλλά αρθροσκοπικά, προσφέρει πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα, συμπεριλαμβανομένης της μικρότερης τομής, του μειωμένου μετεγχειρητικού πόνου, του μειωμένου χειρουργικού χρόνου, της μειωμένης απώλειας αίματος , την πλήρη αποκατάσταση της βλάβης και την άμεση επάνοδο του ασθενούς στις καθημερινές δραστηριότητες.
Στην πρώτη περίπτωση πρώτες 6 εβδομάδες πραγματοποιούνται παθητικές και ενεργά υποστηριζόμενες κινήσεις. Η ελεύθερη κινητικότητα αποκαθίσταται την 7η με 12η εβδομάδα. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης ξεκινούν από τον 4ο μήνα. Μετά το τέλος του 5ου μήνα, ο ώμος μπορεί να δεχθεί πλήρη φόρτιση.
Στην δεύτερη περίπτωση της τενοδεσης δεν επιτρέπεται μόνο κάμψη του αγκώνα με αντίσταση τις πρώτες 4 εβδομάδες. Στην περίπτωση της τενοτομης δεν υπάρχει κανένας περιορισμός.
