Η αρθρίτιδα του αγκώνα είναι μία εκφυλιστική πάθηση που προκύπτει από τη φθορά του χόνδρου του αγκώνα.
Η φθορά αυτή μπορεί να προκληθεί λόγω γενετικής προδιάθεσης ή υψηλού στρες στην εργασία/αθλητισμό, από μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα. Αυτό σημαίνει ότι ο αγκώνας υπέστη βλάβη από ατυχήματα του παρελθόντος και ως αποτέλεσμα ξεκίνησε η ανάπτυξη αρθρίτιδας. Αυτά περιλαμβάνουν κατάγματα στην παιδική ηλικία ή ως την ενήλικη ζωή, που αντιμετωπίστηκαν είτε συντηρητικά είτε χειρουργικά αλλά παρόλα αυτά λειτούργησαν ως έναυσμα για οστεοαρθρίτιδα, αλλά και αστάθεια. Πρόκειται για τραυματισμούς στους σταθεροποιητικούς συνδέσμους της άρθρωσης που, παρά τη θεραπεία, δεν μπορούν πλέον να εγγυηθούν την απαραίτητη υποστήριξη για την άρθρωση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ταχύτερη φθορά του χόνδρου και εμφάνιση αρθρώσεων. Άλλες λιγότερο συχνές ασθένειες που μπορούν να οδηγήσουν σε αρθροπάθεια του αγκώνα είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή η οστεοχονδρωσία στην εφηβεία. Είναι μία πάθηση που προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες ή τους αθλητές.
Οι περισσότεροι ασθενείς σπάνια παρατηρούν οστεοαρθρίτιδα στα αρχικά στάδια. Τα πρώτα ενοχλητικά συμπτώματα είναι συχνά συνδυασμοί πόνου που σχετίζεται με το άγχος, περιορισμένη κίνηση, τάση για πρήξιμο, τσούξιμο και μπλοκάρισμα στην άρθρωση από τα ελεύθερα σώματα.
Η προοδευτική αλλοίωση και διάβρωση του αρθρικού χόνδρου του οστού, προκαλεί πόνο κυρίως με τις αλλαγές του καιρού, οίδημα της άρθρωσης, δυσκαμψία και περιορισμό στην κίνηση του αγκώνα. Εάν αφεθεί χωρίς φροντίδα, τότε μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία του χεριού να κάνει και που απλές κινήσεις αυτοεξυπηρέτησης.
Η διάγνωση τίθεται με ακτινογραφία ή μαγνητική τομογραφία
Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του αγκώνα
Η θεραπεία σε αρχόμενα στάδια βοηθά στην καθυστέρηση εξέλιξης της αρθρίτιδας και στη βελτίωση της κινητικότητας.
Η συντηρητική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη αναλγητικά φάρμακα για την αντιμετώπιση του πόνου. Τα μέτρα βελτίωσης της κίνησης χρησιμεύουν στη διατήρηση ή επέκταση της κινητικότητας που μειώνεται αργά λόγω της νόσου. Οι ενέσεις στην άρθρωση θα πρέπει να γίνονται με προσοχή. Το υαλουρονικό οξύ μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο όταν εγχέεται στην άρθρωση. Η χρήση κορτιζόνης στην άρθρωση θα πρέπει να χορηγείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις λόγω του αυξημένου κινδύνου επιπλοκών και όχι περισσότερο από μία φορά.
Σε προχωρημένο στάδιο η οστεοαρθρίτιδα ο Δρ. Χρ. Κούκος εφαρμόζει ελάχιστα επεμβατική τεχνική για να αντιμετωπίσει την εσωτερική βλάβη με μεγάλη ακρίβεια, ήπια και με μικρό τραύμα στην άρθρωση. Με τις τεχνικές που εφαρμόζει, γίνονται προσπάθειες εξάλειψης των μηχανικών συγκρούσεων στην άρθρωση ώστε να επιτευχθεί και πάλι η καλύτερη δυνατή κινητικότητα. Αυτό περιλαμβάνει την αφαίρεση των ελεύθερων σωμάτων της άρθρωσης, την αφαίρεση των οστεοφύτων (οστικές προσκολλήσεις στις άκρες της άρθρωσης), την αφαίρεση ασταθούς χόνδρου, την αφαίρεση του φλεγμονώδους βλεννογόνου της άρθρωσης και την αφαίρεση της βραχυμένης, ουλωμένης κάψουλας της άρθρωσης. Όπως ένας γλύπτης, ο χειρουργός δημιουργεί μια «φυσιολογική» άρθρωση από την άρθρωση που έχει αλλάξει λόγω φθοράς. Μόνο ο αρθρικός χόνδρος που καταστρέφεται από την οστεοαρθρίτιδα δεν μπορεί πλέον να θεραπευτεί. Η έκταση της βλάβης του χόνδρου είναι επομένως περιοριστική για το κλινικό τελικό αποτέλεσμα του ασθενούς όσον αφορά τη μείωση του πόνου. Όσο πιο σοβαρή είναι η βλάβη του χόνδρου, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα διατήρησης περιορισμών φορτίου κατά τη διάρκεια σωματικών δραστηριοτήτων.
Οι τεχνικές που εφαρμόζει, ανάλογα με τη βαρύτητά της αρθρίτιδας, είναι:
- Η αρθροσκόπηση του αγκώνα είναι μία ελάχιστα επεμβατική μέθοδος κατά την οποία αφαιρούνται τα οστεόφυτα και τα ελεύθερα σώματα από την άρθρωση, λειαίνεται ο αρθρικός χόνδρος που έχει φθαρεί και αφαιρείται ταυτόχρονα ο ερεθισμένος αρθρικός υμένας. Με την επέμβαση αυτή, βελτιώνεται το εύρος κίνησης του αγκώνα και μειώνεται ο πόνος για πολλά χρόνια.
- Η ημιολική και ολική αρθροπλαστική αγκώνα αποτελεί την επέμβαση αντικατάστασης των φθαρμένων οστών της περιοχής του αγκώνα με τεχνητά εμφυτεύματα (προθέσεις). Ενδείκνυται για ασθενείς στους οποίους ο χόνδρος έχει φθαρεί πλήρως αλλά και σε άτομα προχωρημένης ηλικίας, καθώς η κακή ποιότητα των οστών τους δεν επιτρέπει μια σωστή οστεοσύνθεση ή σε άτομα με σοβαρού βαθμού μετατραυματική αρθρίτιδα, όπου δεν είναι εφικτή άλλη θεραπεία. Η εφαρμογή της γίνεται σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει άλλη λύση, ο ασθενής πονάει πολύ και ουσιαστικά έχει καταστεί ανάπηρος στο χέρι.
